Þrettándi var Kertasníkir þá var tíðin köld ef ekki kom hann síðastur á aðfangadagskvöldHann elti litlu börnin sem brostu glöð og fín og trítluðu um bæinn með tólgarkertin sín
Ketkrókur sá tólfti hann kunni á ýmsu lag Hann þrammaði í sveitina á ÞorláksmessudagHann krækti sér í tutlu þegar kostur var á en stundum reyndist stuttur stauturinn hans þá
Ellefti var Gáttaþefur aldrei fékk sá kvef en hafði þó svo hlálegt og heljarstjórt nefHann ilm af laufabrauði upp á heiðar fann og léttur eins og reykur á lyktina rann
hitt og þetta
ég verð nú að viðurkenna að allt þetta myrkur sem er búið að vera úti síðustu daga er ekki að peppa neitt rosalega upp á jólaskapið hjá mér.. finnst eiginlega ekki eins og jólin séu að koma eftir heila 3 daga… er nú samt búin að flestöllu, á bara eftir að pakka inn gjöfunum og…
Tíundi var Gluggagægir grályndur mann sem laumaðist á skjáinn og leit inn um hannEf eitthvað var þar inni álitlegt að sjá Hann oftast nær seinna í það reyndi að ná
Níundi var Bjúgnakrækir brögðóttur og snar Hann hentist upp í rjáfrin og hnuplaði þarÁ eldhúsbita sat hann í sóti og reyk og át þar hangið bjúga sem engan sveik
Áttundi var Skyrgámur skelfilegt naut Hann hlemminn on’af sánum með hnefanum brautSvo hámaði hann í sig og yfir matnum gein uns stóð hann á blístri og stundi og hrein
fyndið
hvernig svona lítið atriði eins og að fá að heyra hjartslátt krílisins getur vakið mikla gleðitilfinningu í hjartanu…